In september 2019 reisde ik door Japan. Een lang gekoesterde wens: een reis dwars door het land van mystiek en ondoorgrondelijke gebruiken.
Dag 10: De Samurai
Een dode beer is een vreemd begin van de dag. Maar daar ligt hij, op zijn rug. Van onder tot boven opengesneden, op de pick-up van een lokale bewoner. En in zijn garage zien we nog een beer, gelukkig ook morsdood.
De taxichauffeur die ons van schilderachtige Ginza Onsen naar het station van Oishida brengt, remt even af. Hij wenkt naar links en mompelt iets in het Japans. Niet dat het veel had uitgemaakt als hij zo helder als een nieuwslezer had gesproken, het blijft immers Japans. Maar zijn wenken naar links brengt onze blik op de opengereten Aziatische zwarte beer.
Ondanks de hevige tyfoon rond Tokio komt de SHINKANSEN precies op tijd.
In de oneindige wouden van dit deel van noord Japan is deze lieverd een frequente verschijning. Ook komt hij in een aantal andere Aziatische landen voor en in de oostelijke delen van Rusland. Ontbossing en de jacht bedreigen echter het voortbestaan van deze berensoort. Het is duidelijk, de onmetelijke en ondoordringbare bossen van noord Japan zijn geen Veluwe waar hoogstens een wild zwijn je de stuipen op het lijf kan jagen.
Het regent, en dat is tot nu toe een uitzondering. Wellicht krijgen we ruim 400 kilometer ten noorden van Tokio een tikje mee van de verwoestende tyfoon die deze stad in de vroege ochtend lokale tijd bezocht. Toch komt de SHINKANSEN stipt op tijd. We zitten er maar kort in om daarna over te stappen op een lokale trein die meer herrie dan vaart maakt. Bijna twee uur schudt de boemel ons door berg en bos, een prachtige route.
Na een overstap op een SHINKANSEN maken we een lange tussenstop in Kakunodate. Bij het uitstappen uit de koele trein slaat de hitte je tegemoet.
Het hele dorp Kakunodate traditioneel gekleed voor het festival.
Nog niet op het eerste kruispunt beland, spreekt een man ons aan. Wij hadden hem al zien lopen. Hij houdt een open doos voor zich met twee staande tablets erin. Waar wij vandaan kwamen. Oh, Oranda. Mooi. Kunt u dat hier even aantikken en stopte ons een van de tablets toe. Het bleek een testversie van een vertaalmachine, bedoeld voor gebruik aan de balie. Na de Nederlandse driekleur te hebben aangetikt ging het vertaalspel beginnen. Een gesprekje via deze twee apparaten begon. De vertaling leek ons gezien zijn reacties in orde. We wisselden wat beleefdheden uit, waarna hij zichtbaar blij met dit resultaat om de hoek verdween.
Het festival lijkt vooral gericht te zijn op de dorpsbewoners zelf.
Kakunodate geniet landelijke bekendheid om zijn uitbundige voorjaarsbloesem en Kakunodate Festival dat in september plaatsvindt. Wij belanden bij toeval midden in de voorbereidingen. De straten zijn afgezet, en we horen in de verte feestgeluiden.
Het festival is in heel Japan bekend. De eerste editie vond al in het jaar 1600 plaats. Je kunt dus gerust van een traditie spreken. Het unieke aan dit festival is dat de organisatie zowel in handen van een shrine als een tempel is. Een shrine is een gebedshuis voor het Shintoïsme, een tempel die voor het Boeddhisme.
Trekken en sleuren aan de karren bij 30 graden en hoge luchtvochtigheid.
Er doen 18 strijdwagens mee, kleurrijke wagens die door een grote groep mannen aan lange touwen door de straten worden getrokken. Dat valt nog niet mee. De wielen zijn van hout met een ijzeren band er omheen. Bij een straathoek kan de bocht alleen genomen worden als de wagen, waarvan de wielen niet kunnen draaien, over het asfalt wordt geduwd. Het is je ware krachtpatserij. De tempatuur ligt rond de 30 graden, de zon is ongenadig en de hoge luchtvochtigheid doet de rest. Het lijkt onmenselijk, maar voor de inwoners van Kakunodate is het een feest. Elke wagen wordt gevolgd door een kar met drinken. En dat is ook hard nodig.
Het hoogtepunt is de ‘Oyama-bayashi’, waarbij de wagens strijden om voorrang op de kruispunten. Helaas moesten we dit spektakel missen omdat de SHINKANSEN niet op ons wachtte.
Verder is er muziek, dans en natuurlijk voldoende eten en drinken.
Het stadje is ook nog bekend om zijn talrijke oude huizen uit de tijd van de Samurai. De Samurai waren strijders uit de tijd van vóór de industriële revolutie. Zoals altijd bij machthebbers ging het om bezit van territorium en macht. En aantal straten herinneren nog aan de tijd van de gevreesde Samurai.
